Dünya Bir Handır Şiiri - İbrahim Yılmaz

Beni sana çağıran
Kirpiklerinden düşen zamandı akşam
Menekşe gözlerde batıyor yine güneş
Ne acı ki sen yoksun bu sahillerde
Hal bu ki akşam çiçekleri senin için açıyor
Sen yoksun diye şehir bana küsmüş
Açelyalar açmış bak şu panjurlu evde
Bir kibrit yakımı zamanlarda
Mest olup hayalinle mehtaba dalsam
Ben senin çehrene doya doya baksam.

Şairler ve aşıklar geceleri sever
Neden ve niçin'ini sevenler bilir
Gece, yıldız denizinde uzar gider
Bazı gönüllerde hiç sabah olmaz
Bazı gönüller boştur hiç dolmaz
Gökyüzünün boşluğu gibidir
Uzayıp gider kalbimdeki aşkın yolu
Senin görkemin olmasa kalbimde
Nereye varır kim bilir
Ruhumdaki aşkın sonu.

Duvara dayalı eski peykeler
Yorgun bir zamanı tartar
Gönlümü yitik bir aşk yakar
Ben sana ne diyeyim
Artık seni göstermiyor aynalar.

Sen aklıma gelince
Aşkın busesi öper gamzelerini
Ne zaman mehtaba dalsam
Ay öper gözlerini
Vazgeçtiğim ne varsa
Heybeme koydum bu gece
Bahçemde çiçekler sen açmış
Sebebi nedir sence?

Dünya hanına geldim
Bir döşek serdim bir köşesine
Nefesim kadar yaşarım
Refikamla her an sana koşarım
Ben ebet yolcusuyum
Bohçamda ekmeğim
Mataramda suyum hazır
Umurumda olmadı hırsımda dünya
Azmin yolunda aradığım
Sadece ilahi huzur.

Ey! beni bağrında yaşatan dünya hanı
Dünya bir handır biliyorum
Ben hancı değil yolcuyum
Kim bilir ne meçhul yolcular gelip geçti bu handan
Hancıya da kalmaz ganimet bu alemin saltanatından
Saltanatın sahibi hancı değil ki
Kainat saltanatının sahibi tahtında oturan o sevgilidir
O sevgili ölüm kaygısından muaf mutlak birdir.

Ekim 2022