Dünya bir garip rüya sanki

Dünya bir garip rüya sanki
‎
‎
‎Dünya bir garip rüya sanki,
‎Baba evladını elleriyle topluyor.
‎Kimisi kimsesiz kalmış çocuklar,
‎Gökyüzünü inletiyor bu hıçkırıklar...
‎
‎Dünya bir garip rüya sanki,
‎Öyle bir mevsim ki bu mevsim.
‎Mazlumların solduğu, çiçek açmadığı,
‎Yetimlerin öksüzlerin yüzlerin gülmediği...
‎
‎
‎Dünya bir garip rüya sanki,
‎İnsan fani der dünyaya.
‎Ama ölümün geleceğinden haberiz,
‎Irak bir hayat yaşamak ister sadece...
‎
‎
‎Dünya bir garip rüya sanki,
‎Yağmurların azaldığı, bereketin eridiği
‎Bir çöldeyim sanki,
‎İnsanların nefsine sahip çıkamadığı,
‎Nefislerin insanları sahiplendiği çok garip dünyadayım.
‎
‎