Dünya Bahçesinde Elmalara Aldanmak

görüyorum
avutmakla çürüyor zaman
insan sığınıyor mutlu yalanlara
kendini kandırma ustası oluyor herkes
uyku, beynimde obruklar açıyor
kalbime kadar indiriyor acı denen ne varsa
soyuluyorum hırsız duygulara
aldandığım malûm
dinmiyor omuzuma değen ağrı
kesik hisler sızıyor içimden
annem bir avuç toprağa bakıp ağlıyor
ben de ona bakıyorum şayet
kırıp geçiriyor mevsim
güzünden dökülüyorum hayatın
savruluşumu kaderliyorum
saçım sakalım uzadıkça
ömrüm kısalıyor
farkında olmanın beni farklı kılmadığının bilinciyle vasat
ama uykusuzluğun da hakkını veren bir tevazuu bizimkisi
biz diyorum çünkü korkuyorum kendimden
ve kalbimin ufkunda şüpheye yer yok
toz bulutları, kargaşa, belirsizlik
dağıldı, dağıttım; silip attım hepsini
şükür secdelerinde makbul dualar
kulunum Allahım, kölenim
ne gelirse senden, bilirim
bilmenin idrak sahamı işgal edişine
beyaz bayraklar açtım
okudum şiirimi gür ve yalnız
ilhâm bileklerimi sarmıştır
ve ben
gücümü toplarım kalbimin sarnıcında
yağmurlar gözümün leylasıdır
yüreğime vaha dersem boğazım tıkanır
kendimi kaybetmede âcizim artık
acılara kurban gittiğinde ruhum
sükûta bilendim
insan içinde anlaşılmaz bakışlar
armağan edildi bana
sesim bir kül gibidir gürültüsünde hayatın
kaybolup gider
her şey...