Dünya Almadı Şiiri - Aslı Demirel

Biraz tuzluydu
Biraz serin
Biraz ıslaktı
Ve biraz da derin
Denizden çıkmış gibi
Güneş geçer gibi
Saçlarımın arasından geçti nefesin

Hissederken titredim
Dalga dalga yayıldı bekleyişlere ayak seslerin
Gelişlerine eklenmiş gitmelerini
İzlerinin alevlerinde erittim
Bulutlar benimleydi
Ben yağmurla
Camdaki buğularsa hep benim tarafımda

Neşter ucuyla çizdiğim desenler buğuda
Manzara kanıyor portreler ağlamaklı
Yine de susmadı nağmeler
Doluşuyorlar suskunluğuma hınzırca
Ve beklendiğince gökte yer buldu dans
Belki de sonunda kazançtan yanadır şans
Bir bir adımlar hayat buldu
Bilinmez ezgiler netçe duyuldu

Gökte oturan tanrıça
Harpın teline vurdukça
Bir rehavet
Bir huzur ki sorma sarıverdi mekanı
Yıl eyledi dudakların güldüğü ışıltılı anı
Yapraklar yüksünmeden
Bahar damlattı tam da o anda
Karların
Boranın
Soğuğun inadına

Bak işte
Bakışlarımın iki yanı da çiçekli
Kokularından feyz alıp sana geldi
Gün utangaç sarısı
Gecede düşlerin raksı
Kaldırımlar reveransta
Engel kalmadı
Heyhat yürek sesimi
Dünya almadı...

(24 08 2008)