kimse bilmiyor.
ben, düşünce ininin kervan geçmez bir kuytusunda dünyaya direniyorum.
adem'den de eski yalnızlığım
bölünmüş kıtalar gibiyim
hangi mülteciye bağışlasam ellerimi
kalemle çizilmiş bir 'başka' toprakta vuruluyor
bombalar düşüyor kalbimin belleyemediği kavramlara.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta