Dünya alemin Şiiri - Hüseyin Kara 1

Özü anladıkta sözde aldandık.
Geçim sevdasına gafil avlandık.
Ağam,paşam yapma diyerek kandık.
Kul köle olarak emre adandık.
Meşekatta kaldık Dünya alemin.

Tatlı dilimizle haller perişan.
Istemem olmasın ne şöhret ne şan.
Yaşam sillesini yedikçe coşan.
Soluk alamadan ha bire koşan.
Deryasında kaldik Dünya alemin.

Günahsız kul iken kestin cezayı.
Yollarım hep diken kustun belayi.
Yakama yapışıp astın çileyi.
Firsatını bulup bastın hileyi.
Gölgesinde kaldık Dünya alemin.

Nerede tatlı dil nerede yılan.
Güvenilmez oldu her namaz kılan.
Öğütüyor bizi geçiyor zaman.
Beden yükü ağır vermiyor aman.
Tuzağında kaldık Dünya alemin.

Günahkar dudağın yalan soylüyor.
Oyun oynarken de talan oynuyor.
Kürsüye çıkınca dilin sürçüyor.
Bunları gördükçe uykum kaçıyor.
Bucağında kaldık Dünya alemin.

Feleğin çarkını tersine çevir.
Işine gelmedi hic durma devir.
Içinden çıkarsin her yone çevir.
Oyle hoş olur ki tozu kenevir.
Seyrinde kaldık Dünya alemin.

Soz sarrafı söze başlayı verse.
Göz yaşı bakmadan haşlayı verse.
Kul hakkı yiyeni taşlayı verse.
Ticani,zebani toslayı verse.
Kucağında kaldık Dünya alemin.

Bir şeyler diyorsam düşünmek yeter.
Bana ne diyerek üşenmek beter.
Her halde çoğunluk koklamış eter.
Hak var adalet var gözünü tüter.
Rüyasında kaldık Dünya alemin.