İçi dolu, dışı loştur dünyanın.
Evlat, mal, mülk nefse hoştur dünyanın.
Ancak birgün uyanınca anlarsın.
Rüya imiş, aslı boştur dünyanın.
Kimine saraydır, kimine zindan.
Zahirde tamamı insandır insan.
Ne merhamet var, nede ki ihsan.
Hiç’e göre adı: puşttur dünyanın.
Kayıt Tarihi : 30.9.2025 20:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!