Dünya Şiiri - Abdulvahap Ateş

Dünya,adından belli, sonlu bir aldatmaca,
İllüzyonu anlayan yakınlaşır amaca.

Amaç her oluşumda faaliyette olmak,
Amaç her tükenişte canlılığa ulaşmak.

Ulaşılan her gaye bir üst gayeye gebe,
Gayeye giden yolda ümitsizlik engebe.

Aşılmaya gebeler yüklenen merhaleler,
Kimi sonsuza varır,kimi nefsini beler.

Yol uzun, yön bulanık menzile,zaman kısa,
Her hata kılavuzlar benlikleri nakısa.

Nakıs yoksunluk ondan,yarandan yaratandan,
Nakış nakış işleyen Nakkaş’a bakmayandan.

Nakış bir sonlu nesne; bakış,tadış aldanış,
Her tadışın ardından onulmaz ye’se dalış.

Yeis her tükenişin eşiğindeki ejder,
Benlik maziden buruk atisinden ne bekler.

Benlik benliğe iblis,benlik benliklere nur,
Asıl,iblislikleri nura tebdildir onur.

İnsan alaktan yola çıkmış bir alakalı,
Nemelazımcı olan her bilinç sabıkalı.