varlıkla yokluk arasında sıkışmış
dünya......
akla kara arasında gidip geliyorum.
bir uzun, bir kısa yol yılan kıvraklığında
ulaşıyor anlamsız şehrin ışıklarına
gün, kan revan içinde terkederken şehri
akşam alacası hüznü çökmüş omuzlarıma
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
