Dünya Şiiri - Bayar Özgündüz

Düşe kalka büyüyoruz,
Emekleyip yürüyoruz.
Kör değiliz görüyoruz,
Yoku reva gören dünya.

Kimi tanımaz kasabı,
Kimi bilmiyor hesabın,
Garibana verdin hapı,
Su vermedin yutam dünya.

İsteyerek gelmedik ki,
Kararı biz vermedik ki,
Zevki sefa sürmedik ki,
Bize tuzak kuran dünya.

Kızgınlık düşmüş içine,
Lavların kusar üstüme.
Ne dedik gitti gücüne,
Bizi suçlu bulan dünya.

Para bürümüş gözünü,
Söz verir tutmaz sözünü,
Toprak doyurur gözünü,
Ahmakı bol olan dünya.

Ay tutar seni havada,
Uzayda küçük bir ada.
Dert keder hepsi burada,
İçinde kin tutan dünya.

Elim aşa başım taşa,
Emeklerim gider boşa,
Sürersin bizi yokuşa,
Emeğimi çalan dünya.

Ezan ile doğuyoruz,
Dertlerle yoğruluyoruz,
Selalarla ölüyoruz,
Gelir sırtım tuşa dünya.

Ne Piran var ne Ziyattin,
Aldın bizden yetim ettin.
Sen bildiğin yöne gittin,
Tek başına dönen dünya.

Nedir bu halin tavırın,
Ömürler biçersin yarım.
Peyganberler sultanların,
Üzerinden atan dünya.

Zamanla ederiz yarış,
Bölüşürüz karış karış.
Aldığın geri vermemiş,
Geçmişimi silen dünya.

Yaktık yeşil ormanını,
Tıkadık nefes borumu.
Kirlettik akan suyunu,
Suçumuzu bilen dünya.

İnsan dört mevsim yaşardı,
Gençlik bahar, kışda vardı,
Bayar' yüzün mü sarardı?
Sonbahardır halim dünya..