Dünya Şiiri - Yusuf Kılıç 4

Kimi düğüne kalkmış
Kimi salı hazırda
Usta ağaç biçiyor
Bilmez hangi tabuta

Dur bi seyret hayatı
Bir çarktırki işliyor
Aklı selim farkında
Ömürden çekiçliyor

Kimi hastaya yanar
Kimi sağından bezmiş
Altı üstü bir ömür
Bir yokuşmuş,bir düzmüş

Şikâyet hep dünyadan
Hayat insanda gizmiş
Ruh beden ilişkisi
Bir nefeslik işmiş

Anlamıyor ahmaklar
Ne manadan ne izden
Dün gitmişti oysaki
Bir tabutun peşinden

Mezarlar dolup taşmış
Musallalar mezarlar
Bilirmisin hangi gün
Mezarını kazarlar

Üstündeki urbadan
Bu gün sonmu çıkışın
Bilirmisin faniden
Hakka yürür nağaşın

Musallaki son durak
Sana ölüm,kula hak
Duyduğun figan değil
Cenazene iştirak

Adımlarki yaşarken
Duymadığın adımlar
Uzaklaştı gidiyor
Bilmem ne gün dururlar

Ölümler sona değil
Başlangıç'a işaret
Ey kul,körelt nefsini
Mahşeride hesab et

Gidişler gidiş değil
Asıl gidiş bedenden
Hazır et yolluğunu
Ruh çıkmadan,sinenden

Meziyet musallada
Parıldayan bir ceset
Kevser Irmağı sunmuş
Kime nasiptir acep

Ayrılık bu dünyadan
Zamana anlam katan
Bu gidiş son keredir
Bu kez ziynetin kefen

Yol,kimisine yeşil
Kime gece karası
Var düşün ey gafil
Çıkış yolun neresi

Yaslandı dağ dediğin
Kara toprağa tek tek
Mezarlar dolup taştı
Nedir gaflete sebep

Yaslandı dağ dediğin
Kara toprağa tek tek
Kimi mürşit soyundan
Kimi firavuna denk

Ey gafil ahmak nefsim
Zulüm sanadır bilki
Beklemekte azrail
Zaman tükendi belki

Güvenme gençliğine
Ömür yaşa tapusuz
Bu anlamı yükleyen
Nefsin gibi kaygusuz