Dünya Şiiri - Ahmet Bayar

Bu dünya sevmedi beni
Bende bu dünyayı
Neyini seveyim dünya
Çizmişsin hayat denen bir resim
İçine yerleştirmişsin biçim biçim

Baki olan sen fani olan ben
Hancı olan sen yolcu olan ben
Çıkmışım ömür denen bir yola
Başı belli sonu belli
Neyini seveyim dünya

Hancı misafirin olmaya geldim
Var mı bu garip faniyede yerin?
Aç kapılarını doyur gözümü
Neyin varsa ser önüme

Saldırdım kaşıkla kepçeyle
Yedikçe yanıyorum
İnsanım yandıkça yiyiyorum
Yandı ağzım ağladı gözlerim
Dünyada yokmu tatlı diye
Feryat figan ederim
Sürülür ağzımıza bir parmak bal
İnsan oğlu bu sana yeterde artar