Dünya Şiiri - Gökhan Çoban

Balçıkla sıvanılsa kapanır mı hiç güneş,
İnsan dediğin Adem'le Havva'dan kardeş.
Onca nimet verilmiş;ana baba çocuk ve eş,
Beyhude olmayasın, nankörlüğün sonu ateş.

Geldiler kondular ve de göçtüler,
Gah iyilik gah ise kötülük güttiler.
Gah ki dünya benimdir dediler,
Hani nerde ağalar nerede beyler.

Hem zengini var idi hem de fakiri
Kimi şükür etti, kimi isyankar idi
Kimi her şeyi ol Hüda'dan bildi
İkisinin de varacağı aynı menzildi

Bir damla sudan, bir avuç toprağa.
Ademoğlu necisin haberin varmola
Ömür dediğin bir ezan ile bir sela,
Umut odur ki akıbetimiz hayrola...