Ve Tanrı, gönderdi bizleri,
Bir elmaya, cenneti değişti atamız..
Bilse gelirmiydi ki?
Senin kahrın hiç bitmiyor be dünya..
Geldik bir küçücük noktaydık,
Kırk gün geçti, duymaya başladık.
Anlasak duyduklarımızı, geri dönmezmiydik?
Seninde cevrin hiç bitmiyor be dünya..
Doğduk, doyduk, büyüdük
Gün geldi ağladık, güldük,
Sevip sevilince, döndüğünü unuttuk.
Sen hiç durmazmısın be dünya...
Kural basit;
Aynı yönde tam bir tur atsanda,
Döneceğin yer, ilk başladığın yer.
Seninde, kuralların, yasaların, husaların bitmez mi be dünya?
Kızarız, küseriz hayata
Ağzımızdan çıkan tüm küfürler sana.
Verdiği sözlerde durmayanlar bizler,
Gün gelir bir bozlakda, isyanımız sana..
Seninde yalan olduğunu düşünmememiz,
Hiç geçmeyecek mi be dünya
Kayıt Tarihi : 14.12.2012 10:32:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Canan Özanaç](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/12/14/dunya-542.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!