Dünya Şiiri - Sadık Uzun

Hava soğuk
İçerim buz tutmuş
Dilim dönmüyor
Ömrüm hep bu soğuk havada
Bu soluk ortamda yaşamakla geçti
Dünya mat, bir bilinmez diyar

Avareyim
Kimsesizim
Elimden de tutmasa
Buz tutmuş hayallerim
Nerede olduğuma gelince
Dünya namert, bir bilinmez diyar

Dağlarına yaslanmışım
Ekmeğini, suyunu içmişim
Yetmemiş en deli arzularla yıkanmış
En ateşli kadınlar sevmişim
Diyetini günahlarımla ödediğim
Dünya dert, bir bilinmez diyar

Hava soğuk
İsterse dudaklarımı
Gövdemi kavursun
Şakaklarımı beyaza boyayan güneş
Sabır dağlarını eriten
Dünya afet, bilinmez bir diyar

Sevdiğimi hiç söyleyemedim
Dilim buz tuttu
Dilim dönmedi
Ben ölünce konuşacak bilirim asaletim
Nefsin rüyasında gördüğü
Dünya medet, bilinmez bir diyar