Dünya Şiiri - Kemal Süme

Bu nasıl bir dünya...
Bir uçurum kokuyor her bir adım...

Bir tuzak sanırsın hayallerini,
Ve acı vardır ekmeğimize katık...

Yaşanası günler,
Varılası dünler haram kılınmıştır,

Bilemezsin...

Bir ipin ucundadır umutlar,
Pamuk yüreğine medet bir ipin...

Önce boyunlar bükülür,
Ve kırılır kalemin hayat denen o hakimin acımasız ellerinde...

Bir şiir yazmak istersin; hep sitem...

Ağlamak haramdır,
İsyan bile edemezsin,
İçinde kalır boşalası kahırlar...

Sonra kan akar türkülerinden,
Sabahlara sıçrayarak başlarsın istemeden...

Oysa her mevsimi bahar olsun ister insan,
Her mevsimin bahar tadında yalanları olsa bile...

***

Bu nasıl bir dünya, söyleyin bana...
Hep devriktir cümleleri yolcuların,
Duaya kalkan eller ancak ikinci el bir hayat istemeye yeter...
Ve yaşlanırsın gözlerinden sızan yaşla...
Ölüm dediğin bir uzanış sadece boylu boyunca...

Oysa bir azad olmalıydı tek şeritli bu yolda,

Ölüm dediğin; bir hücreden diğerine nakil sadece,
Yine esirsin yine tutsak...

Ve başlar yine o beklediğin 'gece...'
03.02.02