Dünya Şiiri - Hüseyin Adem Tülüce

Dünya yerleşti içime usulca
Heyecanlarım yaşadıkça sessizleşti
Toprak oldu yüreğim
Ruhum nefisleşti

Benliğim nasırlaştı toprakla
Dünya yerleşti içime sessizce
Yaşadıkça günler ve aylar yerleşti içime
Büyüdükçe azaldım
Kendimden ve aslımdan taa uzaklara fırlatıldım

İçimdeki hayatları çoğalttım
Dünya Yerleşti içime sımsıcak
Akıntıya bıraktım yüzümü
Her söz sığlaştı içimde
Sıklaştı öfke nöbetlerim
Karıştım karanlık insanlara
Karardım açmadım yüzümü
Dünya Yerleşti içime capcanlı