Dünya Şiiri - Afiq Agdamlı

Haqq, edalet axtarırıq
Elde silah, dilde Allah.
Kin alırıq, kin satırıq,
Vehşiliye can atırıq
Elde silah, dilde Allah.
Unuduruq insanlığı yavaş-yavaş,
Yene savaş,
Yene de qan,
İnsan qanı.
'Su deyil damardan axan! '
Deyen hanı? !
Yolumuzda yol gösterer oldu bize qan izleri,
Qan bürüyüb sehraları, denizleri.
Geceleri, gündüzleri
Silah sesi heç kesilmir.
Yaşamaq ne olduğunu heç kes bilmir...
Her kes qazanmaq isteyir,
İtirenin kimliyini düşünen yox.
Ker kes menem-menem deyir,
Var-gel edir haqsızlıqlar
Heç dinen yox.
Ayırırıq insanları
Dine göre, irqe göre,
Qerbe göre, şerqe göre.
Bu önemsiz ferqe göre
Qan lekesi silinmeyir elimizden,
Mezar bele bezir bizden...
Bu günahla qebul etmir torpaq bizi,
Gün edirik günümüzü.
Tarixi çoxdan atmışıq,
'Heyatımız bir anlıqdır',
Dünenleri unutmuşuq-
Sabahımız qaranlıqdır...
Unutmuşuq ismet, arı,
Olanlara göz yumuruq.
El açırıq göye sarı,
Göylerden medet umuruq...
Susur dünya,
Pusqudadır-
Pusur dünya.
Gözlenilmez bir andaca
Heca-heca
Can qoparır ömrümüzden,
Terpenmirik yerimizden...
Bax bu üzden feryad etme!
Deme ' Tale menimle heç barışmayır! '
Qorxa-qorxa yaşayana
Heyat nedir, heç ölmek de yaraşmayır..!
Qemi, matemi pay verdi,
Sevincimi oğurladı
Zindan oldu mene dünya.
'Menem' deyen nesilleri,
Fesilleri uğurladı
Düzelmedi yene dünya...
Düzelmedi yene dünya!