Dünya! Şiiri - Nuh Comba

Ruhumun bağrına çöker bir hüzün
Gözüme bir başka görünür dünya
Ne zaman davete yönelse yüzüm
İcabet ettikçe sürünür dünya

Gök kubbe buğulu arzında ateş
Yanıyor sessizce ana, kız, kardeş
Makberin koynunda aslan gibi eş
Zalimin zulmüne bürünür dünya

Öyle bir zamana gebe ki o an
İmtihan sırrında haşr olur insan
İster ağla, ister bağır, ister yan
Kendi ettiğinden arınır dünya

İç içe toplanır insanlar yasta
Akıllar marazlı beyinler hasta
Deccal denen melun işinde usta
Kendi vadesinde barınır dünya

Ey Nuh’um kötekle nefsin sözünü
Fırlat taşlarını oysun gözünü
Hakkın pınarından yıka yüzünü
Kendi urbasına sarınır dünya

Nuh Comba
(HeceliYorum)