Şu yalan dünyada kimse kalmıyor
Zamanı gelenler göçüyor gönül
Ne kadar bulsa da gözü doymuyor
Gözün doymayanlar azıyor gönül
İnsanlar bilmiyor kendi nefsini
Azgınlar çoğaldı bozdu düzeni
Ne arpası kaldı ne de ekini
Köylü artık tarla sürmüyor gönül
Şu yalan dünyanın ipini çekme
İyi ol kötünün yolundan gitme
Çoğunluğa uyup zayıfı ezme
İnsanlar haddini bilmiyor gönül
Şu yalan dünyanın ipi çekilmez
İnsanoğlu odur huyu değişmez
Kimsenin halinden kimse anlamaz
Kötülük git gide büyüyor gönül
Kul oktayım sende uyma nefsine
Herkesi dinleme uy sen kalbine
Azgınlara bakma şükret haline
Bu dünya kimseye kalmıyor gönül
02.02.2022
Kayıt Tarihi : 2.2.2022 12:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Düşünce ürünü
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!