Dünya Şiiri - Mevlüt Bicik

Hey gidi kahpe Dünya, kimilerini güldürürsün
Yüzsüzler yerin dibine girse,istersen buldurursun
Kimilerini havada uçurur, yerde de durdurursun
Sana gelirken ağlamıştık. Sonrada olduk pişman.
Sana kim gönül verdiyse, ona oldun sen düşman.

Kimisine ekmek vermedin,süründürdün sürüm/sürüm
Kimisi seni döner yapıp, yufka ile yedi dürüm/dürüm
Kimisine ise torpil yaptın, onlara verdin bol/bol prim
Sana gelirken ağlamıştık.Sonraları da olduk pişman.
Senin nimetlerini hunharca yiyenler oldular şişman.

Kimilerine hiç yüz vermeyip, devamlı surat astın
Elbette onlara; uhrevî sermaye kazandırmaktı kastın
Onların gönlünde sen, demirlerde ki küf’tün/pas’tın
Sana gelirken ağlamıştık. Sonra ise olduk pişman.
Sana kim gönül verdiyse, ona oldun sen düşman.

Zulmetmesi için mazlûma,zâlime hep imkan verdin
Mazlûmları hiç güldürmedin, neydi onlarla derdin
Zâlimi şâha kaldırıp, mazlûmları ise yerlere serdin
Sana gelişte ağlamıştık. Sonra ise olduk pişman.
Öyle süratli gidiyorsun ki,nereyedir senin koşman.

“Ey Dünya bana hizmet edene,sende hizmet et” buyurdu Celâl
“Bugzet sana hizmet edene de”denilince,oldu seni sevmemek helâl
Gerçek hayat; âhiret hayatıdır, sen ise âhirete oldun zılâl
Sana gelirken ağlamıştık. Sonra ise olduk pişman.
Öyle süratli koşuyorsun ki,ramak kaldı bendini aşman.

Ey Dünya ! Gül; üzerindeki fravnların,nemrutların nesline gül
Gül ağacına konmuyor, hemde susturulmuş, ötmüyor bülbül
Neredesin yetiş “Ümmetin kan ağlıyor” kâinatta ki nâdîde gül
Sana gelirken ağlamıştık, hâlâ ağlıyoruz, öldür bizi gülerek.
Tevhidlerle,şehâdetlerle,sustur bizi, yüce Rabbîmizi bilerek.

Mevlüt Bicik
03.08.2006 saat 21.12
Esslingen