Dünya Şiiri - Ahmet Baki

Sefil Ahmet Şeker hastasıdır. Fakat buhastalık bir türlü iyileşmez kendinin ve dünyanın halına söler.

Hem aşğım, ben arifim
Hiç lüzumu yok tarifin
Daha kaç gün misafirim
Acep sende yalan dünya

Hep dertlerim birden azık
yolcu olana gerek azık
Tansiyon var mide bozuk
Şeker yüksek kanda dünya

Hakka bağışlasam özüm
Duygusalım ağlar gözüm
Derdim bilmez oğlum kızım
Hal kalmadı canda dünya

Mevlama geçmedi nazım
Göklere çıkar avazım
Sızlar dizim görmez gözüm
Ne kaldı ki; bende dünya

Takdir mevlamın bilinmez
Emrine karşı durulmaz
Ecel gelmeden ölünmez
Uruh daha tende dünya

Umudum hakkın affında
Asar eylerim rahında
Gelişme yok sıhatımda
Böyle idim dün de dünya

Yalandır bu dünya yalan
Akıbetin olmaz bilen
Baştan başa sefa süren
Bir tane olur binde dünya

Bilen yok senin yaşını
Def ol bırak git peşimi
Çekersem vurrum başını
Kılıç gizli kında dünya

Ahmet gafletten uyandı
Gark oldu nura boyandı
Yaşta altmışa dayandı
Hitam buldu sinde dünya

Rahmeti bol yüce gani
Veren odur alır canı
Acep af eylermi beni
Gusürüm çok dinde dünya

Mevlama açtım içimi
Af etse cümle suçumu
Denkleştiriyom göçümü
Bekliyorum handa dünya

Sefil Ahmet böyle coşar
Hatası başından aşar
Günahım aklıma düşer
Ağlıyorum günde dünya

Sefil Ahmet(Baki)