Dünya...(1) Şiiri - İbrahim Tetik

Bel bağlama dünya'ya,çürük ve esassız,
Kendini sevenlere çok insafsız,ve acımasız,
Hani ıssız çöller'de kalır ya,insan yapayalnız,
Rüya'lar kabuse döner,oluverir serap'sız.....

Zehir'li baldır,tattırdığı herbir lezzeti,
Ölünceye kadar kıvranır,karın sancısı,
Sahiciy'miş gibi,gözükür biz'lere gölgeleri,
Oyalanmak'tan başka birşey değildir,verdiği servet'leri.....

Bir güldürür,bin ağlatır,
Zaten kendini,ben fani'yim diye tanıtır,
Şeytan'la bir olup,sorumsuz'ca hayat yaşatır,
Yakalamaya görsün,insanı günah deryasına bandırır.....

Döner durma'dan,çizer mahşer meydanını,
Barındırmaz üzerin'de,fani olan insanı,
Kendisi'de misafir zaten,bırakacak saltanatını,
Oda küçüklüğüy'le tesbih eder,büyük olan Rabbı'nı.....

Onun'da sonu,ahiret olarak bitecek,
Güneş onda doğup,on'dan batıp gidecek,
Hesap günü gelip çatınca,oda hesap verecek,
Belkide bizler'den memnun,belkide şikayet edecek.....