Gecenin karanlığı çökdüğünde âleme,
El eleydi yıldızlar iniyordu dağlara.
Sessizlikte sözcükler ses verirken kaleme,
Bir kartalın sırtında konuyordu dağlara.
Ay doğdu hüzünlerim gülümsedi yüzüme
Loş ışıkta hayaller fer olmuştu gözüme
Şu kısacık ömrümde kar yağardı yazıma
Öbek öbek ümitler dünüyordu dağlara
Zamanı kuruyordu yıldızların akması.
Yüreğimde belirdi sevgilinin bakması
Düş değil gördüklerim düşlerin ayıkması
Deste deste anılar biniyordu dağlara.
Açılan pencerede gözlerine dalmıştım
Dilim tutuldu o an öyle dona kalmıştım
Açmasada kaç kere kapısını çalmıştım
Matemlenmiş bulutlar kanıyordu dağlara
Karanlık ufuklarda sanki güneş doğmuştu
Kuşatan sessizliği hıçkırıklar boğmuştu
Aşkın verdiği hazla âşık boyun eğmişti
Saklanmış elem keder siniyordu dağlara
Yine ahla ağardı şafakta başlayarak
Kalender ömür bitti yazları kışlayarak
Koruyorum sevdamı gelmezi taşlayarak
Yine güneş gülerek dönüyordu dağlara
21. 11. 2010
Haşim Kalender
Kayıt Tarihi : 24.11.2010 17:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Dilim tutuldu o an öyle dona kalmıştım
Rüyalarımda kaç kez kapısını çalmıştım
Hasretin yaraları kanıyordu dağlara......................
Kaleminiz yine çağlayarak bir çok duyguya öncü olmuş. Kutlarım usta kalemi.+10
Kutluyorumm
Saygılar.
TÜM YORUMLAR (20)