Dünürcüler 8-Düğün Şiiri - İbrahim Çelikli

“-zaman değişti artık

Ahmet’in dediği gibi

zaman sana uymayacak

sen zamana uyacaksın”

“-doğru demiş valla”

“-Ahmet erken evlenmeye de karşıdır”

“-ıramatlık bobam beni nişanladığında

ombeşimde yoğudum daha”

“-Ahmet köy adetlerinden nefret eder

aklına geldikçe kız kardeşleri

iştahı kaçar, kahreder, küfre girer”

“-boş verin hinci geşmişi”

“-ıramatlık bobam da

gepeğenç gelin olmamı isdemediydi

benim uçu da “daa çocuğudun” deye

yanardı içi

emme analığım, gudurasıca

usdurası içindeydi

“senden güçcük ellerin gızları

çoluk-çocuğa garışdı” deye

zokurdanır dururdu

ettiğime duttuğuma kırk mahana bulu(r) du

üzmez-kesmez ha bire söyleni(r) di

oyusa da(h) a bobama sarılalak yatardım

da(h) a aklım ileri-ğeri ermezdi

böbekler kendi doğuyo sanırdım”

“-le havle vela..

töbeler töbössun”

..

“-hetda varyana

gelin alıcıları ğün beklerkene

uyuya galmışışıyın da!

bobam ıramatlığın o bakışı dert oldu içime

gözümün öğünden getmez hâlâa”

yüzü-ğözü bomboz dondu da, boğazına düğümlendi

gözlerinden siğim siğim endi

“isdemeyosan vermeyen yavrım” dedi

ben ne bilirin isdemeyi

isdeneneyi,

nasip dedim, “bobam nere keserse ganım ora akar”

ne demeğise, çocuğun taha yahu, huncucuk çocuk ne anlar

eletdiler at arabasıyınan, godu-ğetdi vardılar

hoca herifi içeri ğodu ya ben uyuklamışıyım

bakdı gördü herif, olmadı, meyeyse

adam dışarı çıkıp gayınnam gile

“bana çocuk mu alıvıdınız yahuu

avıtcan mı bunu”

deye”

“-töbe töbee

saklısı gizlisi eşkere”

“hankımızın düğünü düğün oldu kiy ne”