Dünürcüler 6-Tövbe Şiiri - İbrahim Çelikli

“-o kahrolasıca para

satın almaynan başa mı çıkar ay-anam

dişin kesiyokana

hemi de dalından

goparıp yemek varıkana

bosdanı, hışırı hart-hart

kölkesinde oturuyokan

armıdı gayıseyi, tiltombağı

anlnaşılan……

bizim tor[1] Ahmat,

sana dadıkdırmamış

bana bak gelin hanım

boğulasan böyük denizde boğul deyonuz ya

o öyle değil inan,

çıkdın mı var ya,

çamın budaklısına çıkacan

köy yerinde

dağda bağda

canın nerde ne zaman isterse”

“-töbe töbe

bi yaşıma daha girdim

bu ne demeğ oluyo hinci”

“-sana göre değil aba

genşler arasında”

…

“-gelinimiz sen köye gelin geldin emme

köylü garısı olamamışsın

Allah bili o tor şey elinden dutup gedip de

Gazıp; çiğdemi

ala topraklı keşiri

daşa vurup garpızı

şak edip “gaşşık gavınını[2]” yedirmemiş

hiş bilmeyon ellaham

dedim ya datmamışın belli

bu sonrattan görme gayınnan file

sen gelince bi edivime mi

gaşşık gavını, dığan çöreği

topalak-mopalak

geed, sen köye gelin oldum deye file

heş öğünme anam”

….

gı! bu sonrattan görme gayınnan file

sen gelince bi edivime mi

gaşşık gavını, dığan çöreği

topalak-mopalak

get gökgörmedikler”

“-ederiz etmemiyiz gonşu

emme Allahları var

“gakıvıralım, edivirelim

bişirip-daşırıp yeyelim

yaykayalım-yüyelim

gezelim e(ğ) lenelim

iki gonu-gonşuya gedelim” demezler

bişiy etceğ ossunnar

barnaklarının ucuynan

o da yalvara-yakara

“teşekkür ederim,

yiyemicem artık”

ıhı yüzü, yalan desin, yalanısa

kendisi de öyle, gocası da

çoluk-çocuğu da

yeme-işme marakları yok hiş valla”

…

“-ötekinneri ki olsa

ya elinde bişi vardır dıkınır

ya ortalıkda görünmez ayak yolundadır

görsen bi

daşı kemiri

gıtlıkdan çıkmış gibi

siler süpürür

ne veri(r) sen öğüdür

“doydum”, “yemecen” dediği

vaki deği(l)

..

gederken bile ne bulsa doldurur

eşgisini, peynirini, sormaz bile

bunara ıçcık bişi(y) guyvusam

davşıyamayız, ağır olur, zebil olur

içime ilitmez, boğazına durudur

yemez, işmezi deynek gibi

goduğun yerde sorudur durur”

“-aşk olsun anne, yemez olur muyum

ayy istemem yeter..

biz de her şeyi yiyoruz ama

tertemiz, vaktinde! ...

vaktinden evvel

kışın bile”