“-valla bobası bili,
hinci ben ne deyen”
“-Allah de! ”
“-valla ne desem yalan”
“-sen “hı” dedikten keyri”
“-valla ay abam ben ne deyen
bilmen kine”
“-galeyi işden fetedecen denmiş”
“-valla ben ne desem yalan
dediğim kibi bobası bili”
“-a a! noluyo be! ”
………
“-töbe töbe
bu iş dünden olmuş bitmiş anam”
….
“-ıramatlık bobam daa
anama dünür yolladığında
…”
“-eyi madem ben herife deyen de ağşama,
…
hu metetdiğin Safıyanın çayını
işmeye gelelim bi,
Ahmadı al sen de gel bacım”
“-Ahmete bir söyleyeyim,
geliriz gelmez miyiz canım”
“-nasıl oldu bu iş hinci valla
ben bilemedim ha! ”
“-ne oldu ki
valla ben hiş bişiyin farkına varmadım”
“-ben vardım mı sanki
anasın gızından fazla havas baksana
orasbı içerde olunca
gapı kilit dutmazımış dedikleri”
“-eyi eyi!
olcak gibiyse uzatmanın manası yok”
“-olcak oğlak anasından bellidir”
“-anası gızından fazla zevdalı baksana”
“-bu iş dünden olmuş bitmiş anam”
“-biz olmayacak duaya amin demişiz”
“-abam eyi yannı sen bilin emme
bizinki duymasın”
“-duymaz duymaz,
marak etme sen”
“-valla gırmadık yerimi ğomaz”
“-gız evi naz evi
bizde örfü adeti biliriz
köyden dün gelmedik haralda
ha bir kaş kere geli-ğederiz
sana böğün
–ağız dadı[1]-
yeyelim deyen mi var”
“-bilmen ya
hani bobasının gönlü olmaz file de”
“-oluu, oluu dünürüm
evel Allah sen bi “hı! ” dedikten keyri
bana yeter de artar
..
ha bi adını belli ederiz
“ağız dadı” ederiz
“-aman bi de onu çıkardınız o neyimiş
bizim zamanımız da “verildi” denirdi
o gadak
nişan mişan olu gederdi”
“-valla ben ne deyen
ne yanı hayırlısıysa o olsun”
“-bu evin dilektorunun
kim olduğunu bilmen mi
bu ğece sen neyder eder
yumuşadırsın
gerisi Allah kerim.”
“-yahu ne bileyin
gızda da(a) gücçük ay aba”
“-bizim herif de ilk gız deği mi
Isma(ha) nı isdemeye ğeldiklerinde
bi hoş olduydu”,
“-olmaz evel Allah, bişiy olmaz”
kadın gısmı,
kadınnığını gonuşdurtacak
hemi de dur bakalım
güçcük mü? ”
“-yaşıtlarının boyu yüklü de! ”
“-ünne bakalım bi güçcük mü”
“-valla ben ne deyen aba”
………….
“-gıı! adı batasıca”
………
“-aman ben deyemen be! ”
“-eyi madem ben ünneyen”
“-eyi madem”
“-gı Safıyaaa…...”
“-buyur hala..”
“-buraya ğel hele”
“-buyur halam”
“-na! hı, halan gurban ossun sana! ! !
halam deyen dillerini seve(yi) n
gurban olurun Yaradana verene hallaamm”
“-! ”
“-öp kız bakayım elimizi”
“-öpeyin halam”
“-gı anayınkını da,
hepiciğimizin elini öp baka(yı) n
“-…………”
“-töbe töbe”
“-hadin hayırlısı olsun”
“-Allah mubareğ etsin”
“-amin”
“-töbe töbeee”
“-ıramatlık bobam duysa inanmaz
böyle biiiii ………. ………..
kimin birininidi
anladıvidiydi…..
…………”
“-Ahmet”
[1] ağız tadı: dünürcülük ile kız verildiğinde yapılan ilk kutlama
İbrahim ÇelikliKayıt Tarihi : 18.8.2010 10:57:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İbrahim Çelikli](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/08/18/dunurculer-17-halamm.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!