Orak biçti çocuklarının neşesini.
Pamuk şekerlerine çamuru bulaştı sokakların.
Topaç, misket, oyuncak yerine
bıçak sırtlı çile kesti minik ellerini.
Büyükler! ! kendileri de çocuk değil miydi dün?
Neden?
Yaşarken, artıklarını kötülüğün
çocukların üzerine fırlatıyorlar?
Çocuk neşeleri söndükçe evrenin,
balonlar yerlerini sopalara değiştikçe
Siyaha döner güneşle başlayan gün.
Oysa! hüzün çöktüğünde gözpınarlarına büyüklerin.
Ağlamazlar mı sessizce bir köşede çocuk gibi?
Silmeselerdi keşke; göğüslerine sinen anne kokularını.
Yıkamasalardı menfaat çeşmesinde
ellerindeki oyuncak sevinçlerinin izlerini.
Bilselerdi! !
kan damlayacak yüreklerine kendi çocuklarının.
İcat etmezlerdi çelikten oraklarını.
30/10/2009
Alev YavuzKayıt Tarihi : 3.11.2009 22:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
anlamı ve düşündüren mesajı ile güçlü bir çalışma...
saygılarımla kutluyorum yüreğinizi...
TÜM YORUMLAR (2)