Dünümün hasreti
Bu günümün özlemi
Yarınımın umudu eeyy yaaarrr
Susmuşluğum sevdamadır
Sessizliğim Yüreğimin yangınına.
Ne cahilim ne cühela
Silip atamıyorum bir kenara
Devası yok biliyorum
Götürecek beni kabre bu yara
Olsun
Olsun be ÖMRÜÜÜMMM
Son deminde GÜNEŞ olup ısıttın ya
Buza dönmüş DÜNYAM ' ı
Sen sağ ol, sen var ol.
Bulutlanmasın kömür gözlerin
Gölgelenmesin ay yüzün
Solmasın GÜNEŞ GÜNEŞ gülüşün
Seni sana bırakıp
Alıp gidiyorum yüreğimdeki seni
İster sakla kendini kendinden
İster ara bul sen olan
SEN ÖLEN
bu garip ' i kabrinde
garip bulut
27.10.2020
Kayıt Tarihi : 1.11.2020 13:04:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
İstanbul
![Sedat Özbek](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/11/01/dunumun-hasreti.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!