mutun bittiği
umudun esmediği
bir yerden sonra
var oluşuna kaldım
dilim dilindi
yolunuzda mı şaştım
taş kesilseydim
kaldırımlardan aldım
unutamazsın
ölüm gibi usumda
hüznüm sevincim
ön düşlerime daldım
çıkmayası can
götürür bilinmeze
bilemedim ki
unutuluşa saldım
közde yüreğim
umuda umut koyup
uyanıyorum
dünümü taşa çaldım
200110-1denizli
Ozan EfeKayıt Tarihi : 21.1.2010 00:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!