Alnındaki ilk çizgi ile başlar
Kendinden bile sakladığın
Hüzünlü bir ürperiş
Yüreğinin bir köşesinde
Palamparça can kırıkları
Yakaladığın her umutsuzluğu
Atarsın içindeki kapalı kutuya
beni koyup koyup gitme
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Devamını Oku
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
''ömür dediğin
Bir gündür,
O da bugündür.'' demiş, Can Yücel
Ne kadar doğru değil mi...Zor olsa da bunu yapmak lazım.
Şiiri kutluyorum.
Yavaş yavaş mum gibi erirsin, kendini bitirirsin başkalarına ışık olurken. Hayat insafsız ve bütün omuzlara aynı ağırlıkta çökmüyor. Ama yine de iyi düşünmek lâzım ; gelecek geçmişten daha insaflı olmayabilir... Saygılar.
Birol Hepgüler.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta