Alnındaki ilk çizgi ile başlar
Kendinden bile sakladığın
Hüzünlü bir ürperiş
Yüreğinin bir köşesinde
Palamparça can kırıkları
Yakaladığın her umutsuzluğu
Atarsın içindeki kapalı kutuya
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,




''ömür dediğin
Bir gündür,
O da bugündür.'' demiş, Can Yücel
Ne kadar doğru değil mi...Zor olsa da bunu yapmak lazım.
Şiiri kutluyorum.
Yavaş yavaş mum gibi erirsin, kendini bitirirsin başkalarına ışık olurken. Hayat insafsız ve bütün omuzlara aynı ağırlıkta çökmüyor. Ama yine de iyi düşünmek lâzım ; gelecek geçmişten daha insaflı olmayabilir... Saygılar.
Birol Hepgüler.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta