Alnındaki ilk çizgi ile başlar
Kendinden bile sakladığın
Hüzünlü bir ürperiş
Yüreğinin bir köşesinde
Palamparça can kırıkları
Yakaladığın her umutsuzluğu
Atarsın içindeki kapalı kutuya
Karadenizin deli dalgaları gibi
Hırcındır kötü anılar
İnsafsızca fırlar kapaktan
Kırık dökük hayallerden
Mutluluk kırıntıları çıkarır
Islak parmağınla toplayıp
Bunlarla kapatmaya çalışırsın
Acı günlerin dilinde bıraktığı tadını
Yaralayan sözleri her hatırlayışında
Mum gibi erimesi umutların
Ve buz kesen yüreğinde
Toplamaya çalışmak eriyikleri
Bir ayağı aksayan hayatın
Son çırpınışı umut sokağında
Her yanı çatlamış binayı
Sıvamak sahte yamalarla
Buz kesmiştir oysa yüreğin
Bu gün biraz serin dersin
Karanlıktan aşırdığın yıldızı
Kendine güneş edersin
Dudağında sahte gülücükler
Acılarını maskelersin
Artık başkalarına neşe
Kendine sadece kedersin
Ve yaşanmamışlara inat
Erteleyeceğini bilerek günü
Yaşamaya çalışmak dünü
Bu günü düne sürükleyerek
Yarını bilinmezliklere hapsederek
En acısı da bu olsa gerek
1/10/2011
Zehra Atasoy
Kayıt Tarihi : 2.10.2011 01:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir gündür,
O da bugündür.'' demiş, Can Yücel
Ne kadar doğru değil mi...Zor olsa da bunu yapmak lazım.
Şiiri kutluyorum.
Birol Hepgüler.
TÜM YORUMLAR (2)