Dünözlem Şiiri - Tahsin Şimşek

DÜNÖZLEM

Gönüllerde sabah oldu mu bilmem
Eğilip de içmeyi akıl edemediğim
Şırıltısını içine akıtan elifi pınarım
kâğıtlar çoktan sarardı

İlkyazların aceleciliği üzerinde
Kahkahalarda gün gün kırılgan
Ben dokunuldukça kokusunu salan
Bir yasemin olmayı diledim dört mevsim
Sen ilkyazlara yazgılı
o utangaç erguvan

Şimdi vakit sonbahar
Sırtı dondukça dünleri özler
Dün de her daim seni
O okullu ilkyazları özler
Unutulmamak içinmiş bildim
Bir mevsimliktir erguvanlar
Bu yüzden okullar şiir kokar
Ve hep sen kokar şiirlerim

Zaman, pınarlara akmıyor
Karışıveriyor ırmaklara
Sıkboğaz boğuntulara
Dolanıyor sulara zaman
ve bugün düne
dün bugüne
yürek aşka
aşk da acabaya
Dar koyaklarda sıkıntılar
O kördüğümdür şimdi zaman

Uçurumlara düştükçe ağarıyor saçlar
Elbet ne gönüllerde sabah oluyor
Ne o açık denizlerde
Kıyılarsa el uzatmıyor asla aşka
Her yer, her yer yalıyar

Yetmiyor kaleme sarılmak
Yetmiyor ey şiir
Çiçekler hep geldiğimiz yerlere
Ve düne savruluyor hüzün
Ah denizler yine “mai siyah”
İçinde “ben” bulunan şiirlerim ah