Dünler Geride Kalan

Bir yaprak daha düştü duvarda ki takvimden,
Sessizce yol almakta ömür son durağına.
Karşı koymak imkansız yolcuyuz istemeden,
Hiç durmadan giderken ömrün son durağına.

Kırma sevdiklerini üzme sakın bilerek,
Kimseler bilemez ki çıkar mıyız yarına.
Gönül bahçelerine hep gül fidanları ek,
Hiç durmadan giderken ömrün son durağına.

Dünler geride kalan şimdi birer hâtıra,
Bir rüzgar esti geçti koptu yaprak dalından.
Dönüp şöyle bir baksan neler gelir hatıra,
Hiç durmadan giderken ömrün son durağına.

Sanki bir bulut geçti kayıp oldu ufukta,
Yıllar böylece gitti giden yıllar ardına.
Torun sahibi oldu dünkü çoluk çocuk da,
Hiç durmadan giderken ömrün son durağına.