Dünler Geri Gelsin Şiiri - Kenan Çarboğa

Bir damla düştüğünde
Süt Gölü’nden bir damla;
Sonsuz övünçle, kamla
Dokuz dallı bir ağaç,
Dokuz kollu bir ağaç
Konuk etti içine

Gün Ana’mla Ay Ata’m,
Saydılar dokuz ayı.
Dokuz hilâl dolundu.
Baş kaldırıp bakınca,
Beşiğimden çıkınca
Büyüdüğüm bilindi.
Verdiler kopuz, yayı

Bir kır atın sırtında
Gök yönünden fırlayıp
Yöneldim ak yönüne,
Kutlu şafak yönüne...
Gezdim cümle acunu,
Yurt ettim her ucunu.
Atımın yelesinde
Yada Taşı taşırdım,
Ben bu taşı taşırken
Ne yanar ne üşürdüm.
Sahi bu kutlu taşı
Ben nerede düşürdüm?

Şimdi Zühre’yle Ülker
Geldiğinde yan yana
Yüreğimde acılar
Kapı açar tufana.
Sesimi duysun artık
Ay Ata'mla Gün Ana
Umudumun ışığı,
Demirden dağlar delsin,
Ya günler ün doğursun
Ya dünler geri gelsin!