Dünebakan Şiiri - Zeynep Dilek Gülüm

Çayımın buharından yayılıyor havanın sisi
Bir serçe yemiş uzaktaki dalın meyvesini
Toprak kırıyor meyvenin çekirdeğini
Daha çok kırıldığından acıymış içi

Bir halı örmüşler kiraz ağacında
İlmeğini çekince sökülmüyor gerisi
Çok seneler önceki gibi yapraklarında
Solmuş ilmeklerinin eski rengi

Bir insan görmüş olan biteni
Elinin kırışığını görmek istemediğinden
Kondurmuş bileğine saatini
Buluttan,güneşten anlayabilirmiş vakti
Doğru bulmuş kumu cama hapsetmeyi

Bu kavim öncekilerin evlatlarıymış
Saatin kumu eskilerin üstüne yağarmış
Çokça yorulduk gidenin yasını tutmaktan
Ve biz günebakan değiliz,düne baktığımızdan.

Zeynep Dilek GÜLÜM