Dündü Şiiri - Mehmet Özkan 5

Dündü
yüreğim serinliğinde, tenim
yanıyordu anlamsızlığında
sığındığım gündü.

Düştü
gözümün kızıllığında bir yıldız
her an yıkılabilirdi
üflesen ıslanır üşüyebilirdim

Döndü
geceye gündüzün
dönme dediğin anda
ellerimi uzatmış
"tutma beni buralarda deyişimle
hala bir kördüm.

Gördü
beni gözlerin, değil
sadece tebessümünde de
yaralanan bir esirim,
etrafımda da dönen bir pervane
hüzünle divane gibi
beni önce ördün,
sonra gömdün