Dünden Kalan Şiiri - Bülent Özmen

Dokuduğum kilim,okuduğum şarkı,
Dokunduğum ayda,sana tutuldum.
Bazen bir ahta, bazen eyvahta,
Bazen günehta sana tutuldum..
İyidede sana, kötüdede sana,
Yandım sevdana sana tutuldum..
Yazdım yazıyı bildim sızıyı
Kapa gözüyü sana tutuldum..
Baktığım herya artık perişan,
Özümde pişen sana tutuldum.
Özüme alıp yürege salıp,
Sevdanda kalıp sana tutuldum.
Ne med ne cezir ne nebi nezir,
Bilmemki nedir sana tutuldum.
SEN SALDIN AŞKA, AŞK SENLE BAŞKA,
ÖLSEYDİM KEŞKE SANA TUTULDUM..
DİLİMDEKİ LAL,SEN HEP BÖYLE KAL,
SENDE YOK BİR HAL, SANA TUTULDUM..
NEDEN YÜCESİN BİR BİLEN DESİN,
ŞİRİNMİ NESİN SANA TUTULDUM..
SENMİ BÜYÜKSÜN AŞKIMMI BÜYÜK,
BU NE AĞIR YÜK SANA TUTULDUM..
ŞİMDİ SIR ZAMANI VERMEN AMANI,
DERMANSIZ DERDE, ZARA TUTULDUM.
GÜL DURURKEN ORDA ORDA ARADA,
NE DELİLİK BENDE HARA TUTULDUM..
YOKMUŞ MUTLULUK AŞKTA SEVDADA.
DELİRTMEDİYA DAHA, YARA TUTULDUM..
HER YANIM YARA, DAYANMAM VARYA,
BÖYLE ANGARYA NERE TUTULDUM
BÖYLE ANGARYA NERE TUTULDUM.............

BÜLENT ÖZMEN