Dünden İtibaren Şiiri - Yavuz Mehmet Ertürk

Dünden itibaren
Bir yanım öldü
Bir yanım kurşun yedi
Bir yanım ayrılık gördü
Aynada yokluğunu gördüm
Bir işlemeli mendil gibi geçen günlerin
Hesapsızca kaybolduğunu gördüm

Acı veriyor karşımda durman
Nasılsa gideceksin arkanı dönüp
Konuşma!
Belini kırıyorsun anlamlarını kelimelerin
Dokunuyor damarıma,
Damarım dokunmuyor sana
Göz yaşlarımı sen görme
Görmeyeceksin zaten!

Hikayeler anlatırsın giderayak
Biliyorsun işte, biliyorsun
Hiçbir şey eskisi gibi olmayacak

Ölümden bahsetme bana, ne olur,
Ölmekle unutulmaz, biliyorsun
Gitmekle unutulur!

Dünden itibaren
Ellerim yandı
Bir hayalden uyandım yine
Ansızın,
Fark ettirmeden gidebilir miydin?
Belki bir mektup uzaklardan,
Ellerinin kuruluğunu
Gözlerinin buğusunu son kez uçuran
Gözlerimin içine toz konduran
Senden bir hatıra
Rüzgarlı sokaklarda
Dönüp dönüp tekrar kaybolan
***

Nasıl konuşabiliyorsun böyle
Ölümden,
Ayrılıktan değil de, ölümden
Neden!

İnsan böyle de vurulur muymuş aşık olmadan,
Böyle de titrer miymiş her kapı açılışından
Bir boyacı çocuk da şahitlik eder miymiş

Oysa sen kapının açık olmasını sevmezdin
Şimdi açıp kapıyı GİTMEK
Gitmek, NEDEN!
Haber vermeden!

(09.05.2003 Konya)