Şimdi bu şehir bir başka çöküyor,
Masum yüreğimin en derinine,
Geceyi yaman bir hüzün bölüyor,
Ne hayaller öksüz,dünden bugüne.
İşte böyle dünya,dertle dönüyor,
Belki birimizi kurban seçiyor,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta