Dünden Arta Kalanlar Şiiri - Nazan Memiş

Dünüm,bügünüm, yarınım
İşte anahtar olmalarına rağmen beni kilitleyen
Birbirine dargın, üç yargısız sözcük.
Ritim tutuyor yıllar ben hayat şarkısını söydikçe
Silbaştan yapıyoruz her defasında
Kuruyor otlatlar, çoraklaşıyor toprak
Sende seyre dalıyorum yapmak isteyipte yapamadıklarımı
Dalgalar çığlık çığlığa üflüyor yüzüme en soğuk maviyi

Bir kelebeğin kırık kanadına, yazıyorum içimdekileri
Üstünü çizemediklerimin üstünü çiziyorum.
Yağan simsiyah karda geceden kalma adımlarımı izliyorum
Acıdan, bekleyişten, umuttan yalnızlıktan kalma
gözyaşı tohumlarını serpiyorum toprağa.
Dünümün, bugünüm, yarınımın verimini alıyorum.

Bir kertenkelenin sıtında yürüdü hayallerim
Zehirli bir yılanın dilinde salgılandı kederim.
Acıdan, hüzünden yana ne varsa
Sahiplendi hergün baktığım hayat aynamı
Kırdım sonra, elimden, koynumdan aldım sahte bakışları
Gözlerimde yaşlandım, ellerimde yaşlandım, yüreğimle baktım.
Titrettim kalbimi ve zorda olsa yeşerttim
Dünümü, bugünümü, yarınımı.

(29-06-2006)