Dünde Kalır Yarınlar Şiiri - Ömer Sevim

Dünde kalır biriken tüm umutlar.
Ertelenen düşler, ruhumuzun en mukavi yerinde bıraktığımız yolcular
Ve yarına dair yine dün kalır elimizde.
Döneriz sanırız oysa zaman denilen virajdan,
Aşarız diyoruz ertelenen işlerden büyüyen tepeleri.
Ama hayır geçemeyiz ve aşamayız hiçbirşeyi
Çünkü dünde saklıdır ve dünde kalmıştır umutla beklenilen yarınlar.
Hüzünlere dair çizgiler düşer suretimize gün be gün derinleşen çizgiler.
Ve aynalar eskisi kadar gülmez gülemez yüzümüze.
On yedi yaşındaki delikanlıyı görmek ister hoyrat kalbimiz
Çürüyen aynalarda çürüyen gözlerle.
Ve buruşan bir ruh kalır yorgun bedene dair.
Siyah aklar beyaza vurur,
O dem anlarız zaman denilen trenini nasıl kaçırdığımızı avuçalarımızın içinden

Artık gülemeyiz. Hayata dair asi bakışlar kalır gözlerde.
Çünkü dünde kalmıştır yarınlar
Çünkü hiçbir şeyi yaşayamamışız tam zamanında.
Ne aşkı, ne sevinci, ne de hüznü.
Bir teselli ararız bir süre sonra umutsuzca,
Ve tutunmak isteriz koca ömür ağacından geriye kalan son dala.
Açarız ellerimizi yıkılan bir mabet önünde
Bir martı kanadında büyüterek yalnızlıktan türettiğimiz umutlarla.
Çünkü dünde kalmıştır yarın çünkü dünde bıraktık yarını.

Beyaz kâğıda karalanan üç beş anı
Ve silinmeye yüz tutmuş birkaç satır kalır koca ömre dair.
Son sigarasını yakarız ömrün.
Ve bir nefes daha çekeriz ciğerimize
Yorgun ömre dair yaşadıklarımızdan.
O sigarada yakarız her şeyi.
Çünkü dünde kalmıştır yarınlar çünkü hep yarını beklemişiz
Ve hiçbir şeyi yaşayamamışız adam gibi.

Ve nihayet bekleriz otobüsün kalkış saatini
Bize ayrılan zamanı tüketmişiz pervasızca.
Gitme vakti gelir, ansızın kapımızı çalar beklediğimiz misafir.
Ağlamak boş, üzülmek boş, sızlamak boş.
Çünkü dünde bıraktık yarınlarımızı
Çünkü hep erteledik,
Ve yaşayamadık doyasıya yaşamak istediklerimizi