Dünaydın Şiiri - Korkmaz Bıçkın

Henüz kuşlar uyanmamış, tan yeri ağarırken
uzun yol şoförü yorgunluğuyla çıksam karşına
Boğazlı kazağımdan anlasa kuzeyden geldiğimi
güneyde ilk açan çiçeği andıran gözlerin…

Sana "Merhaba" derken
fırındaki sabah ekmeğinin buharı çıksa dudaklarımdan
Sarılırken sımsıkı yüzyıllık özlemle
Aymasa gün…
Zaman dursa…
Yarın olmasa…
Dünaydın’ım…

Bütün ayrılıkların hasretini topladım sana
Hafta sonu okul çıkışı heyecanı var İçimde.
Bir babanın evladına,
maaşında bisiklet alabilmeye gücü yetecek biçimde…

Sen beni sevince
veresiye defterini yırtıp atıyor tüm bakkallar
“Yine gel” diye uğurluyor mahallenin kasabı.
Camlarına top gelse de,
bozulmuyor huysuz emeklilerin asabı…

Bedavaya dikiyor terziler
bozuk paralarını paçalarından düşüren çocukların ceplerini
Gençlik desen, mezun olurlarken değil
Üniversiteye başladıkları ilk gün fırlatıyorlar gökyüzüne keplerini….
Atıyor ellerindeki tespihleri köşe başlarında bekleyen ağır abiler
Sevdiklerine güller alıp, şiirler yazıyor…
Ağaçkakanlar ağaçlara sevgililerinin baş harfini kazıyor….

Henüz kuşlar uyanmamış,
tan yeri ağarırken
rüyalarından alacaklı,
kabusları aşkına sebep
uzun yol şoförünün uykusuzluğuyla çıksam karşına...
Eskimiş, el örgüsü kalın hırkamın yorgunluğundan anlasa,
değerimi bilmeyen gözlerin…
Kimin koynundayken dile gelir,
iltifat dolu sözlerin?
Kimseler bilmez...
Her şeye rağmen
Ben hala seni özlerim!