Üstüme çeker oldum yalnızlıktan bulutları.
Bahtım kara kar-adan_da dinle yağmurlarımı.
Ağıtları göğe yükselirken zevâlimin,
Don-durulmaz merkezinde zaman;
Ruhsuz-san, ah-valimin terk-i şehirler-inde!
Yine toplanır hatta, ömrümün başında kahroluşların,
Yedi verse de fazilet sana bu al meydanda;
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim