Dün ve yarın Şiiri - Evren Dalgıç

Dün hayallere dalınca
gözümü sen bürüdün.
Dayak yemiş gibiydi halim,
sabahladım sana,
tekledim yalnızlığımda.
Hıçkırıklarla yazdığım bu şiir,
ölümüme şahit olurdu;
o güzel günlerin
ince tebessümü üzerime konmasa.

Derince düştüm içime yine,
gözlerin salkımca gözlerimde.
Nereye konsa sığmadı hüznüm,
doldu taştı gecede.
Hasretin kaldırımlarda gezindi,
nelere kondu bir bilsen.
Yağmur gibi ıslaktı,
keder gibi acımasız
dönüp de halimi bir görsen.

Dün gözünü sürünce gözüme,
rengi attı gönlümün.
Titredi karanlık bir heves içinde.
Düzelmez oldu,
ters düz bir dizilişte ayrılık.
Felek çemberi daralttı beni,
geçemez oldu içinden umut.
Ve kalemim şiire oynadığında
mısralarda bir burukluk.

Derince düştüm içime yine,
sanki sen,ben içinde..
Çaresizlik boynuma darağacı
ve gözyaşım süs halinde.
Odam kokuna sarılıydı hasretinden
geçmişin üstü hep yosun.
Bu kadar üzülmek yeter bu gece,
kalanı yarına borcum olsun.

(Ankara 2002)