Dün Ve Şimdi Şiiri - Gülden Avcı

Ben çocukken..
Henüz büyümemişken..
Altıma işerken..
Azar yerken..
Sümüklerimi yalarken..
Otobüse bilet atmazken..
Adam yerine konmazken..
Dünya umrumda değilken..
Herkes beni severken..
Ben herkesi severken..
Daha bir aydınlıktı gözlerimin içi..
Kocamandı kahkahalarım..
Şimdiki gibi çekinmezdim doğrudan..
Ağzıma geleni söylemekti benim için mutluluk..
Umudum yoktu hiçbir şeyden ama..
Kaygım da yoktu umutlarımla paralel..
Salaktım..
Serseriydim..
Ve bunu severdim ben!

Ben şimdi..
Kocaman bir çocuğum şimdi..
Şoför bilet bekliyor benden şimdi..
İşlenmemiş suçların azarlarını yiyorum..
Adam yerine konuluyor her bir yaptığım..
Hesabı soruluyor kahkahalarımın şimdi..
Dünya umursanmak istiyor tehditkar..
Herkesi sevdiğim yalan..
Kimse beni sevmiyorken şimdi..
Gözlerimin feri sönmüş..
Ağzıma gelen tüm yalanları sıralıyorken şimdi..
Umudum hala yok..
Geleceğin bitmesini bekleyen nefesli bir ölüyüm şimdi..
Kabullenmesi zor gerçeklerimle..
Bitkinim..
Mahcubum..
Ve bundan utanıyorum ben!