Bir fiskeyle yıkardım. Canımı sıkan dağı.
Benim sıradağları yutan yüreğim vardı.
Susamış toprak gibi içerdim şu dünyayı
Baktığım her şey benim gözlerimde batardı.
Dünya korkardı benden çatılınca kaşlarım.
Fezayı delik deşik ederdi bakışlarım
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
çok sitemli. dilerim bir gün gülistan olur
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta