Dün sana geldim İstanbul

Dün sana geldim İstanbul!
gördüm
ne kadar çok telaşlı
insanın var…
Bir iskelede vapur bekledim,
gökyüzünde kar tanesi gibi
martılar….

Karşımda Galata kulesi
düşündüm
Hazerfen gerçekten uçtu mu?
oraya kadar…

Turuncu ayaklı güvercinler nöbetteydi,
ansızın çalan bir vapur düdüğüyle
korktular…

Kız kulesine baktım,
kendimi yerine koydum,
bunca yıl çekip gitmedi ya
bu şehirden,
belki de çok sevdiği biri
yada her şey için
sağlam basan ayakları var…

Neden susmuş deniz fenerleri?
Söylenecek sözmü kalmamış
maviliklere…

Köşedeki heykel yanıyor
güneşten
bulutunu almış götürmüş rüzgar
Çamlıca’ya kadar…

Yalandan bir çocukluk
geçirdim sende,
aşklarımda oldu
adının geçtiği her seferde..
hep bir gizem aradım
masal gibi gelen öykülerde…

Dün sana geldim İstanbul!
Gördüm ne kadar çok
özlemin var,
ne kadar çok telaşın.
Bir armağan gibi duruyorsun
geleceğe mirassın…