Dün Güzeldi Yine de Sonrası Hiç - Garib ...

Dün Güzeldi Yine de Sonrası Hiç - Garib Çoban

Biraz tevazu lütfen!..
Bilgimizin eninde sonunda bir sonu vardır.
Yanlışa mani olmayan, yanlışı yapan gibidir.
Kötüyü uyarmayan, kötünün ta kendisidir!..
Onlar, işledikleri kötülükten, birbirini vazgeçirmeye çalışmazlardı.
Andolsun yaptıkları ne kötüdür!..
Mâide-79)
Ama cahilliğimizin sonu asla yoktur.
Kimileri vardır ki duyurmaz hiç âhını; öyle sessiz sessiz inletirler arş-ı alâyı.

Teheccüt vakti yalnız şu beyit kaldı, erenler ocağında, gönül yazısıyla!..
Hoşgeldin ölüm buyur otur.
Zirveler gibi bütün kuyular da geçer.
Gam da geçer dem de geçer.
Bazen yükselmek ve bazen de alçalmak, hayatın hakikati.
Burada mühim olan, kalıcı olanın ne olduğu.
Kalıcı olan daim bizimledir.
Çünkü; sevmek, samimiyet veya merhamet; dokunduğu yerde iz bırakır, bizimledir.
Kimileri vardır ki duyurmaz hiç âhını; öyle sessiz sessiz inletirler arş-ı alâyı.

Duymayan birine dünyanın en güzel şarkısını dinletemediğimiz gibi.
Anlaşılmak için muhatabımızı bulamayınca kilitli sandığa dönüşmemiz kaçınılmaz son sanırım.
Zirvenin zemherisi, kuyunun da nemi insanda kalıcıdır.
İster insin ister çıksın maalesef içine siniyor bazı şeyler.
İşte o sinen, ruhuna akseden şeyler, sevgiyi nefrete dönüştürmeye, insanın hayatını da berbat etmesine yetiyor.
Ruhuna aksetmişse bazı şeyler, onu çıkartmak zor.
Kimileri vardır ki duyurmaz hiç âhını; öyle sessiz sessiz inletirler arş-ı alâyı.

Nereye gidersen git, bakma arkana ve dönme geriye, kendi hakikatinden kaçamıyorsun!..
Herkesten kaçabilirsin, ama insan kendinden kaçamaz.
Öyleyse varsa bir sorun, bunu evvela içimizde çözeceğiz.
Dışarıda olanı terk edersin, içindeki terk edilmiyor.
En acı şey sanırım insanın kendi kendini aldatması.
Hani başkasına yalan söylemesine bir nebze hak verirsin de hakikati bildiği halde insan neden kendine yalan söyler.
Kimileri vardır ki duyurmaz hiç âhını; öyle sessiz sessiz inletirler arş-ı alâyı.

Veyahut kendini kandırır eskilerin tabiriyle.
Değiştiremeyince kendini artık kendine bile saygısı kalmıyor.
Belki de anlaşıldığında yeteri derecede değeri bilinmeyecek diye de korkar insan.
Çünkü içerdeki seni terk etmiyor.
Dışı, içinden farklı olarak yaşamak, hatta bununla yaşamaya çalışmak belki de kalbin göğüs evinden ayrıldığına işaret eder.
Kalbi tarafından terk olunmaktan Allah'a sığınırım.
Özenle saklar yüreğinde hiç dışarıya çıkamadığı beni.
Kimileri vardır ki duyurmaz hiç âhını; öyle sessiz sessiz inletirler arş-ı alâyı.

Hiçbir hayırlı amelim yok, bizi ıslah eyle ya rabbi.
Sen benim derin düşüncelerimi anlayamazsın.
Ben de açıkçası onları anlamanı istemem.
Bazen de anlaşılmak istemiyor insan.
O kadar yaralanmışlık, kırılmışlıklar biriktiriyorki insan.
Bazen anlaşılmak bile yoruyor insanı.
Kimileri vardır ki duyurmaz hiç âhını; öyle sessiz sessiz inletirler arş-ı alâyı.

Bazen bir direğin dibine çekilip hıçkırıklara boğulmak.
Senin herşeyini bilen ve herhalini gözetene halini arz etmek.
Kilitli bir sandık gibi kalbinde, düşünceler ve de hisler kendinde saklı kalsın istiyor.
Sevmek, kendini karşılıksız olarak adamaktı.
Güzeli kurtarmaktı içimdeki duanın yolculuğu.
Okudum, zamanın kokusu’nu teheccüt vakti g/özyaşlarında.
Kimileri vardır ki duyurmaz hiç âhını; öyle sessiz sessiz inletirler arş-ı alâyı.

Sevgimizin sevilen kişide de sevgi oluşturacağı ümidini taşımak demektir.
Sonra tekrar yönümü şems vakti Estağfirullah’a çevirip iyi ki ordasın dedim.
Allah'la biz ayrı gayri değiliz, buna inanmışız, münkir değiliz.
Sevgi bir inanç eylemidir.
Biriyle el ele verince her sıkıntıyı aşamazsınız.
Ama o elin sizi asla bırakmayacağını da bilirsiniz.
Kimileri vardır ki duyurmaz hiç âhını; öyle sessiz sessiz inletirler arş-ı alâyı.

Sevgi budur işte.
Yangının ortasında serinleten bir damla sudur.
Size emek ve değer veren insanı asla bırakmayın.
Her yerde putları arasında gümbür gümbür bir telaş insan.
İnancı az olanın sevgisi de azdır.
Aradığın da seni aramakta, sığmıyor sözcüklere kendinden çıkıp çıkıp seyretmeli.
Kimileri vardır ki duyurmaz hiç âhını; öyle sessiz sessiz inletirler arş-ı alâyı.

Seni sevmeseydim bu şiiri yazamayacaktım der şair.
Bazen anlaşılmak yaranın bilinmesi demektir.
Zannımca ve insan bu yüzden saklı kalmak ister.
Bu sayfa boş kalacaktı
seni tanımasaydım derken gönül.
Neler daha ağır sırtımızda.
Acılarımız mı, yoksa anılarımız mı?..
Siz bilmezsiniz, size anlatmak da istemem.
Kimileri vardır ki duyurmaz hiç âhını; öyle sessiz sessiz inletirler arş-ı alâyı.
(Y.ed - Güzide Mektuplar Albümü)