Dün Gibi Şiiri - Abdullah Ramazan

Aradı gözlerim bütün gün boyu
Bu günde dün gibi hüzünler çöktü
Seslensem duyulmaz derin bir kuyu
Bu günde dün gibi hüzünler çöktü

Yalnızdım ıssızdım kimseler yoktu
Acıktım susadım yüreğim toktu
Uzaktan nağmeler sanki bir oktu
Bu günde dün gibi hüzünler çöktü

Sokakta lambalar bir bir yanarken
İçerimde sancı yürek kanarken
Umutsuz çaresiz gelir sanırken
Bu günde dün gibi hüzünler çöktü

Ağaçlar kurumuş dallar eğilmiş
Mutlu olmak bize kısmet değilmiş
Baharı beklerken sonbahar gelmiş
Bu günde dün gibi hüzünler çöktü

Gün bitti ay bitti yıllara döndü
Yaktığım umutlar hep birden söndü
Mutluluk uğramış galiba dündü
Bu günde dün gibi hüzünler çöktü